هدف

میگن وقتی آدم میخواد درس بخونه به گل قالیم علاقه مند میشه همینه 

این چند وقته یه عالمه با خودم فکر میکنم

به زندگی خودم نگاه میکنم

به زندگی آدما نگاه میکنم

از بدو تولد

همش درحال بدو بدو

بچه بزرگ شه

بره مدرسه

 بره دانشگاه

 بره سر کار

و...

همش درحال دوییدنیم

دویدن دویدن دویدن 

فقط زمانه که داره میگذره

یه چیزی اینجا میلنگه

یه جای کار ایراد داره

انگار یه چیزایی رو از دوروبرم نفهمیدم

اینکه هدف چیه؟

هدف کجاست؟

من به این دنیا اومدم که چیکار کنم؟

قراره چیزی رو تغییر بدم؟

شایدم من دارم همه چیزو پیچیده میکنم

هدف همین نفس کشیدنه ست زندگی کردنه

مهربونی کردنه به فکر آدما بودنه ...

گاهی به مشکلات آدمای دنیا فک میکنم

بیماری،جنگ،فقر،...

بعد به خودم نگاه میکنم و کارایی که از دستم بر نمیاد

بعد بقیه میگن: ما که از خدا برای بنده هاش مهربون تر نیستیم

یه متنی هست :

"کودک که بودم می خواستم دنیا را تغییر بدهم

 وقتی بزرگتر شدم متوجه شدم که دنیا خیلی بزرگ است من باید کشورم را تغییر بدم 

بعد ها کشورم را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم .

 در سالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام را متحول کنم .

 اینک من در آستانه مرگ هستم 

می فهمم که اگر روز اول خودم را تغییر داده بودم شاید می توانستم دنیا را هم تغییر دهم"

یه متن خیلی قشنگ دیگه دیدم اینه:

زنده بودن حرکتی است افقی

از گهواره تا گور ......

اما زندگی کردن حرکتی است عمودی

از فرش تا عرش......

زندگی یک تداوم بی نهایت اکنون هاست.

ماموریت ما در زندگی

"بی مشکل زیستن " نیست با انگیزه زیستن است"

حرکتی که باید واسه این تغییر زد چیه؟

حرکت عمودی از فرش تا عرش