باز آمد عطر دلنشین :| ماه مهر ...

آخی امروز اول مهر بود

باز آمد بوی ماه مدرسه ....

همشاگردی سلام همشاگردی سلام 

پنجره پنجره پنجره ها...

(جشن عاطفه ها بود یا نیکوکاری( یادم نیست کدوم مال عیده ))

چقدر وقتی تلویزیون این آهنگا رو میذاشت من حرص میخوردم (حالا گفتن نداره)

امروز صبح که میرفتم دانشگاه مدارس داشتن سرود ملی پخش میکردن یادش به خیر

صف وایسادن- ازجلو نظام- سرود ملی- دعای فرج و...

نزدیک تابستون که میشد میشماردم و جمع میزدم ببینم چندروز تعطیلم

30+30+30

راستی ماه های تابستون 31 روزه ست آخ جون 3 روز بیشتر 

تیر که تموم میشد اشکال نداره 2 ماه دیگه هست مرداد که میگذشت بابا یه ماه دیگه مونده 

(مشغول ازمبه اید اگه فکر کنید من دبیرستانم از این تفکرات داشتم... اینا مال دبستان بود)

حالا خودمونیم با اینکه بچه درسخون بودیم ولی من که به شخصه دم مهر که میشد دلم میگرفت 

 (شکلکاشون چه ضایع شده )

دیروز داشتم مصاحبه با شکوفه های سال اولی رو میدیدم 

خداییشم این مصاحبه ها دیدن داره... بچه ها اونقدر پاکن که حرفاشونم شیرین و دلنشینه 

ازشون میپرسید می خواید چیکاره بشید؟ یکیشون میگفت خواننده ... عزیزم

یکیشونم که گریه میکرد میگفت مامانم گم شده... ( الان همون حالتی ام که نمیدونم گریه کنم یا بخندم )

منم هرروز که میرم دانشگاه مامانم گم میشه ...

میخوام به مناسبت این اول مهری یه بخشی از قصه های امیر علی نوشته ی امیر علی نبویان رو براتون بذارم

داستاناش خیلی قشنگن و چقدر من با این بخش همزادپنداری میکنم 

                                       **اول مهر**                                                                      

بعید است محصلی وجود داشته باشد که معتقد نباشد بهترین و عزیزترین فصل سال تابستان است.اما چه کنیم که روز ها می ایند و می روند و پاییز و موسم تحصیل هم فرا می رسد.

این مسئله برای بنده که ارادت ویژه ای به تعطیلات دارم و بی میلی بیمار گونه ای به باز گشایی مدارس نمودی بی مثال دارد.بدین ترتیب که وقتی تقویم فرارسیدن شهریور را هشدار می دهد و بعد کجاوه ی کج و کوله عمرم در سرازیری نیمه ی دوم ان ترمز می برد ماتمی عجیب وجودم را فرا می گیرد.نا گفته نماند غم این مصیبت وارده وقتی مضاعف می شود که با معرکه گیری های مرسوم فک و فامیل و حتی رادیو و تلویزیون توام می گردد که ضمن رفتاری مملو از حس ترحم به امثال بنده در تلاش اند وانمود می کنند چه اتفاق فرخنده ای در پیش است. 

     هرچند که تمام همدردانم خوب می دانند این اش کشک خاله خانم را تا قاشق اخر باید خورد و به زور به به و چه چه کرد.   توضیح انکه اگر کسی تا اینجای بحث هنوز مردد مانده که ایا به بنده شبیه است یا نه باید عرض کنم یکی از نشانه های بارز یک ماتم زده ی واقعی از فرا رسیدن فصل مدرسه این است که در روز های پایانی شهریور مدام تقویم را به امید یافنتن تعطیلی های رسمی ورق می زند با یافتنشان شاد و با مشاهده اصابت حتی یکی از انها به روز جمعه غمگین...

"بخشی از قصه های امیر علی- امیرعلی نبویان"