تجربیات اتوبوس! (خاطراتی)

از اونجایی که من برای اینکه به دانشگاه برسم فقط فقطسه تا  

بی آر تی سوار میشم یه سری تجربیات دارم که میخوام در اختیارتون بذارم. . .

۱-خوب وقتی میبینید تو اتوبوس وایسادید و جز یه میله که اونم یکی بهش تکیه داده جای گرفتن دیگه ای ندارید میتونید برای گرفتن میله خدارو به خاطر این شکلی آفریدن انسان شکر کنید. 

چه شکلی؟ گودی کمر و پشت گردن اون شخص که تکیه داده محل مناسبی برای گرفتن میلست البته اگه یکی با تجربه تر از خودتون قبلا اونجارو تسخیر نکرده باشه در اینصورت یا باید با نوک انگشتاتون میلرو بگیرید یا کامل بگیرید ولی وزن اون شخص دستتونو له کنه یا هیچ کجارو نگیرید و جیغ و داد دیگرانو به جون بخرید. 

۲-اگه دم در وایسادید و پشتتون به دره و یهو میبینید یکی داره محکم هلتون میده قبل از اینکه داد بزنید و یقشو بگیرید برگردید چون به احتمال زیاد دره! 

۳-برای پیاده شدنم که حداقل از یه ایستگاه قبل اقدام کنید وگرنه خدا به دادتون برسه چون یا راننده میذارتون لای در یادر بهترین حالت  مردم بهتون راه نمیدن و جا میمونید که در اینصورت ایستگاه بعد باید برگردید   هه هه هه                                                                                             گاهی اوقات اونقدر شلوغه که برای گیرآوردن جای نوک پنجه باید خدارو شکر کنید. 

 به طوری جا کمه که افراد مسن به هم تعارف میزنن که کدومشون بشینن! 

با این وجود خدارو چه دیدید شاید منم یه روز راننده بی آر تی شدم