یه نفس راحت

دیروز به داداشم میگم رفتم امضاهای فارغ التحصیلیمو گرفتم

یه نفس راحت میکشه

میگم یه جوری نفس میکشی انگار واحدای منو تو پاس کردی

چندتا نکته  بود تو این 4 سال تحصیل کمرشو خم کرد: 

 

یکی روزای انتخاب واحد که از دو ماراتون سخت تر بود

یعنی رقابتی بودا به خصوص آزمایشگاه ها

فکر کنم بیشتر آزمایشگاه های منو زهرا و مهسا برداشتن

اگرنه الان کل آزمایشگاه هام مونده بود رو دستم 15 ترمه میشدم

هی اون وسط به علیم استرس میدادم 

دومی خودم و روزای امتحان

هروقت شدید ناراحت بودم بعدش نمره ام خوب میشد 

هروقت خوشحال بودم نمره ام کمتر از حدی میشد که فکر میکردم

علیم همیشه میگفت کشتی مارو هروقت ناراحتی 20 میشی خوشحالی گند میزنی 

 سالهاست اینجوریه کل سالهای تحصیلم

اصلنم نمیدونم چرا

وجدانی ناراحتم... فکر میکنم گند زدم

اما وقتی نمره اش میاد عالی میشه

و برعکس

جالبه خیلیام فک میکنن دارم از روی بدجنسی میگم گند زدم

 و بعدش که نمره ام میاد میگن تو که گفتی گند زدم

در صورتی که واقعا حس اون لحظه ام همونه

دیگه با داداشم که رقابت نداشتم 

به همین اینتر قسم احساس همون لحظه ام بوده

والا 

شاید از حل هام مطمئن نبودم و بعدش درست بوده شایدم میرفته رو نمودار شایدم معجزه میشده چی بگم

چقد دلم برا روزای انتخاب واحد،پروژه ها و کلاسا تنگ شد 

خاطره:

یادمه سوم دبیرستان بعد امتحان نهایی فیزیک علی گفت امتحانو چطور دادی

 گفتم بد نبود شاید 19 اینا بشم

بعد کلیدها و جواب امتحان ها میومد

با علی نشستیم بررسی کنیم

عاغا لحظه به لحظه غلطهای من بیشتر میشد

غلط اول 

غلط دوم 

غلط سوم 

غلط چهارم

یعنی علی همیشه از اون روز به عنوان یکی از خاطرات جالب زندگیش یاد میکنه

کاملا از حالت افقی و 

به حالت عمودی و 

دراومدم

ولی تو این امتحان از هر دو مدلش بهره بردم

یعنی اولش خوشحال بودم خوب دادم

بعد کلیدا اومد فهمیدم گند زدم

بعد نمره ها اومد یه چی شد بین اون دوتا 

همچین دوران تحصیلی ای داشتم من